Śnieżnik

Śnieżnik ma swoje miejsce w lokalnych legendach, które opowiadają o tajemniczych zjawiskach oraz duszach związanych z tą górą. Jedna z najbardziej znanych legend głosi, że w okolicach Śnieżnika ukryty jest skarb, a jego strzegą duchy gór, które nieustannie czuwają nad tajemnicami regionu. Mówi się, że tylko najodważniejsi i najczystszej duszy śmiałkowie mogą odnaleźć drogę do skarbu, a ci, którzy próbują go zdobyć z chciwością w sercu, szybko napotykają na swoje zgubne losy. W nocnych godzinach można usłyszeć echo śpiewu duchów, które wzywają do siebie zagubionych wędrowców.Region Śnieżnika, na przestrzeni wieków, był miejscem wielu wydarzeń związanych z kulturowym dziedzictwem Sudetów. Początki osadnictwa w tych rejonach sięgają czasów średniowiecznych, kiedy to na zboczach gór zaczęli osiedlać się górnicy, poszukujący cennych surowców. Wydobycie złota, srebra i innych minerałów przyciągało nie tylko ludzi pracy, ale także rzemieślników i kupców, którzy zaczęli tworzyć tutejsze osady. W miarę upływu lat, góra stała się świadkiem wielu historycznych wydarzeń, a jej stoki kryją w sobie ślady dawnych cywilizacji i kultury.W XIX wieku Śnieżnik przeżywał rozkwit turystyki. Liczne szlaki górskie oraz malownicze widoki przyciągały turystów z całej Europy. Powstały liczne schroniska, które stały się popularnymi miejscami wypoczynku. Jednym z najważniejszych był Schronisko PTTK Na Śnieżniku, które zyskało renomę wśród wędrowców. Dzięki rozwojowi infrastruktury turystycznej, Śnieżnik stał się jednym z najważniejszych celów wędrówek w Sudetach, przyciągając nie tylko miłośników przyrody, ale także artystów i intelektualistów, którzy szukali inspiracji w jego majestatycznych krajobrazach.Dziś Śnieżnik nie tylko przyciąga turystów, ale także jest miejscem licznych wydarzeń kulturalnych i sportowych, które nawiązują do bogatej historii regionu. Każdego roku organizowane są tu festiwale, a także wydarzenia związane z tradycją i folklorem, które przybliżają odwiedzającym niezwykłe dziedzictwo kulturowe tego regionu. Śnieżnik pozostaje nie tylko symbolem piękna Sudetów, ale także miejscem, w którym splatają się legendy i historia, tworząc niepowtarzalną atmosferę, która przyciąga turystów z różnych zakątków świata.

Historia

[edytuj | edytuj kod]Śnieżnik musiał być znany turystom już pod koniec XVIII wieku – z tego okresu pochodzą pierwsze utrwalone informacje (panoramy i wzmianki pisane). Prawdziwy rozkwit turystyki rozpoczął się w 1838 roku, kiedy to Śnieżnik i jego okolice stały się własnością królewny Marianny Orańskiej^[5]. Szczyt stał się modnym celem wędrówek – między innymi podziwiano na nim wschody i zachody słońca.W 1871 roku na zlecenie księżnej zbudowano na Hali pod Śnieżnikiem schronisko, które stoi do dziś^[5].Śnieżnik był tak popularny, że w latach 1895–1899 zbudowano tutaj kamienną wieżę widokową w kształcie cylindrycznej baszty^[5]. Wzniesiona została z inicjatywy Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego i miała służyć podniesieniu atrakcyjności wycieczek na szczyt. Potężna konstrukcja, nawiązująca do modnego wówczas romantycznego stylu naśladującego średniowiecze, miała 6 kondygnacji i wysokość 33,5 m. Nadano jej imię cesarza Wilhelma I i dobudowano budynek mieszczący małe schronisko^[5].W 1912 roku po czeskiej (wówczas austro-węgierskiej) stronie, w pobliżu źródeł Morawy, MSSGV oddało do użytku kolejne schronisko – Schronisko księcia Liechtensteina na Śnieżniku (Fürst Johann Liechtenstein Schutzhaus).Po II wojnie światowej infrastruktura turystyczna zaczęła podupadać. W 1971 roku rozebrano czeskie schronisko (do dziś widoczne są fundamenty), a 11 października 1973 roku wysadzono w powietrze solidną, wbrew opiniom o złym stanie technicznym^[6], lecz zaniedbaną wieżę widokową. Jej resztki przez wiele lat tworzyły kulminację na kopule szczytowej góry^[5].Dla Czechów symbolem Śnieżnika jest kamienna rzeźba słonia stojąca obok fundamentów schroniska po czeskiej stronie granicy. Rzeźbę ustawili w 1932 roku członkowie grupy artystycznej Jescher zaprzyjaźnieni z dzierżawcą schroniska Liechtensteina Oskarem Gutwinskim. Nazwa grupy miała pochodzić od odgłosu (w języku niemieckim), który wydaje kichający słoń.26 września 2022 r. do użytku turystów została oddana w miejscu starej nowa wieża widokowa^[7].